De eerste dagen op Sri Lanka
Blijf op de hoogte en volg Celia
02 Februari 2014 | Sri Lanka, Sri Lanka
Hoi Allemaal!
Wat een omschakeling heb ik meegemaakt hier. Ik heb gelukkig een goede reis gehad. Toen het vliegtuig opsteeg en Nederland verliet ging het allemaal echt beginnen. Ik heb mijn boekje gelezen waar mijn lieve vrienden en familie wat in hadden geschreven, tranen stonden weer in mijn ogen natuurlijk. En toen ging de lange reis beginnen. Ik was helemaal gesloopt toen ik hier aankwam, maar gelukkig verliep de reis voorspoedig.
Eenmaal geland in Sri Lanka werd ik door iemand opgehaald met de auto en naar mijn huis gereden. Toen ik daar aankwam dacht ik: ow ow moet ik hier 5 maanden gaan wonen. Het huis heeft een keuken met een tafel erin, als je dan de gang doorloopt zitten er 2 kamers en een badkamer. Mijn kamer is een prima kamer. Er staat een bed in, een kast, een bureau, en nog een kastje. Over mijn bed hangt een klamboe want er zijn wel veel muggen hier. Ik kon de eerste dagen helaas nog niet douchen want ik had nog geen handdoeken en had geen idee waar je die kon kopen. Iemand die hier ook woont heeft mij toen naar een winkel gebracht waar ik handdoeken heb gekocht en dan eindelijk kon douchen. De douche is alleen echt heel erg vies, je moet in een bad staan die helemaal beschimmeld is. Dat is dus douche met slippers aan! Helaas kennen ze hier geen warm water, of althans in mijn huis is er geen warm water. Koud douchen dus helaas.
De eerste dagen voelde ik mij erg alleen. Ik ken hier niemand en als ik hier alleen over straat loop ben ik één groot wandelend toeristische attractie voor iedereen hier. Ik voelde mij dus niet erg prettig om alleen over straat te lopen. Ik heb de eerste dagen vooral alleen in mijn huis doorgebracht, en dan slaat de verveling toch wel toe. Er ging constant door mijn hoofd: Waarom wou ik dit zo graag doen, ik vind het niks hier, ik wil terug naar huis. Dan is aan de andere kant van de wereld zitten toch ineens wel heel erg lastig, ik had niet verwacht dat ik het zo moeilijk zo hebben en dat is me toch tegen gevallen. Ik heb wel het kantoor gezien en de mensen met wie ik ga werken, ze zijn allemaal erg aardig maar heel verlegen echt een gesprek met ze voeren wil nog niet echt lukken.
Gisteren ben ik samen met een collega die mee heeft meegenomen, in een toektoek door het stadje gaan rijen hier. Eindelijk kon ik wat zien van mijn omgeving! Het is een totaal andere wereld hier, mensen rijden echt als debielen rond. Ze hebben geen regels het is gewoon wie het hardst toetert heeft voorrang. De mentaliteit van de mensen is hier ook heel erg wennen, ze zeggen ja maar doen nee. En eten doen ze hier met hun handen en dat ziet er toch wel wat onsmakelijk uit.
Vandaag is het Duitse meisje aangekomen die ook hier in het huis woont en hier ook stage gaat lopen. Ik keek er erg naar uit dat zij kwam en hoopte heel erg dat ik met haar dingen samen kon gaan doen en me niet meer zo alleen zo voelen. Het is een erg aardig meisje die erg opgelucht is dat zij hier niet alleen zit en blij is dat ik er ben. Ook ik ben erg opgelucht het is een leuk meisje waar je lekker mee kan kletsen! Ik heb het gevoel dat mijn avontuur nu pas echt gaat beginnen en dat het nu pas leuk wordt. Ik ga zo samen met Anna (zo heet ze) de stad in om samen te gaan ontdekken in welke buurt we nou eigenlijk wonen. Het missen van thuis en iedereen die constant om je is vindt ik toch wel erg moeilijk!
Morgen begint mijn eerste echte stage dag en ik ben benieuwd hoe dat gaat worden. Ik hou jullie op de hoogte!
Dikke kus uit Sri Lanka
Celia
Wat een omschakeling heb ik meegemaakt hier. Ik heb gelukkig een goede reis gehad. Toen het vliegtuig opsteeg en Nederland verliet ging het allemaal echt beginnen. Ik heb mijn boekje gelezen waar mijn lieve vrienden en familie wat in hadden geschreven, tranen stonden weer in mijn ogen natuurlijk. En toen ging de lange reis beginnen. Ik was helemaal gesloopt toen ik hier aankwam, maar gelukkig verliep de reis voorspoedig.
Eenmaal geland in Sri Lanka werd ik door iemand opgehaald met de auto en naar mijn huis gereden. Toen ik daar aankwam dacht ik: ow ow moet ik hier 5 maanden gaan wonen. Het huis heeft een keuken met een tafel erin, als je dan de gang doorloopt zitten er 2 kamers en een badkamer. Mijn kamer is een prima kamer. Er staat een bed in, een kast, een bureau, en nog een kastje. Over mijn bed hangt een klamboe want er zijn wel veel muggen hier. Ik kon de eerste dagen helaas nog niet douchen want ik had nog geen handdoeken en had geen idee waar je die kon kopen. Iemand die hier ook woont heeft mij toen naar een winkel gebracht waar ik handdoeken heb gekocht en dan eindelijk kon douchen. De douche is alleen echt heel erg vies, je moet in een bad staan die helemaal beschimmeld is. Dat is dus douche met slippers aan! Helaas kennen ze hier geen warm water, of althans in mijn huis is er geen warm water. Koud douchen dus helaas.
De eerste dagen voelde ik mij erg alleen. Ik ken hier niemand en als ik hier alleen over straat loop ben ik één groot wandelend toeristische attractie voor iedereen hier. Ik voelde mij dus niet erg prettig om alleen over straat te lopen. Ik heb de eerste dagen vooral alleen in mijn huis doorgebracht, en dan slaat de verveling toch wel toe. Er ging constant door mijn hoofd: Waarom wou ik dit zo graag doen, ik vind het niks hier, ik wil terug naar huis. Dan is aan de andere kant van de wereld zitten toch ineens wel heel erg lastig, ik had niet verwacht dat ik het zo moeilijk zo hebben en dat is me toch tegen gevallen. Ik heb wel het kantoor gezien en de mensen met wie ik ga werken, ze zijn allemaal erg aardig maar heel verlegen echt een gesprek met ze voeren wil nog niet echt lukken.
Gisteren ben ik samen met een collega die mee heeft meegenomen, in een toektoek door het stadje gaan rijen hier. Eindelijk kon ik wat zien van mijn omgeving! Het is een totaal andere wereld hier, mensen rijden echt als debielen rond. Ze hebben geen regels het is gewoon wie het hardst toetert heeft voorrang. De mentaliteit van de mensen is hier ook heel erg wennen, ze zeggen ja maar doen nee. En eten doen ze hier met hun handen en dat ziet er toch wel wat onsmakelijk uit.
Vandaag is het Duitse meisje aangekomen die ook hier in het huis woont en hier ook stage gaat lopen. Ik keek er erg naar uit dat zij kwam en hoopte heel erg dat ik met haar dingen samen kon gaan doen en me niet meer zo alleen zo voelen. Het is een erg aardig meisje die erg opgelucht is dat zij hier niet alleen zit en blij is dat ik er ben. Ook ik ben erg opgelucht het is een leuk meisje waar je lekker mee kan kletsen! Ik heb het gevoel dat mijn avontuur nu pas echt gaat beginnen en dat het nu pas leuk wordt. Ik ga zo samen met Anna (zo heet ze) de stad in om samen te gaan ontdekken in welke buurt we nou eigenlijk wonen. Het missen van thuis en iedereen die constant om je is vindt ik toch wel erg moeilijk!
Morgen begint mijn eerste echte stage dag en ik ben benieuwd hoe dat gaat worden. Ik hou jullie op de hoogte!
Dikke kus uit Sri Lanka
Celia
-
02 Februari 2014 - 12:20
Jolanda :
Fijn om van je te horen!! Heel veel succes. -
02 Februari 2014 - 12:41
Sylvia:
Wat heerlijk om, een zo opgewekt bericht van je te lezen, en dat je een
gezellige kamergenoot hebt getroffen. Nu inderdaad samen lekker op stap
gaan in de buurt, desnoods wat zooi kopen om jullie huisje voor de komende
5 maanden voor beiden zo aangenaam mogelijk te maken.
Heel veel plezier en probeer ervan te genieten
-
02 Februari 2014 - 19:36
Vera:
Ceeelll,,
Beterr dat je een leuke roommate hebt. En ik begrijp hoe je je voelt als je in een wat minder huis komt te zitten zegmaar, maar probeer te genieten van elk moment en de mensen om je heen. En probeer het positieve te zien in de dingen die je tegen vallen :) later kan je er om lachen haha. In ieder geval veel succes en veel plezier. Geloof me,, de tijd is om voor je het weet.
Dikke kus uit California!! :)
~ Veertjuuuhhhh ~ -
02 Februari 2014 - 23:38
Madelon:
Hi lieve Celia!
Zo'n eerste reisverslag is al historie schrijven!
Fijn dat je goed aangekomen bent en weet dat je nooit alleen bent!
Aan het thuisfront zijn er veel mensen die een beetje met je meereizen in gedachten!
De ervaring is het meest bijzonder, dat de omgeving niet is zoals thuis is eigenlijk on the long run niet zo belangrijk, het is wat je er zelf van maakt...
Fijn dat je roomy aardig is en dat je iemand hebt om samen mee te kletsen en doen.
Succes morgen op je eerste echte dag en we wachten met smart op het volgende verslag ;-)
Liefs van je tante! -
04 Februari 2014 - 22:42
Eefje:
He moppie...
Tuurlijk is het even wennen....fijn dat je het nu kan delen met anna! Lekker genieten!ik ben erg benieuwd naar al je avonturen.
Dikke kus!! -
06 Februari 2014 - 11:28
Johan Backer:
hoi schat, wat een verhaal zeg.
hier gaat alles normaal door, alleen jij kan mooie verhalen vertellen.
Ik miste je al bij de eerste training, net als ade andere, Shamantha is intussen ook bevallen.
Alles is goed gegaan dus nu maar lekker en rustig laten opknappen.nou op mijn werkplek Tja het gaat erg druk ( maar neem even de tijd voor jouw )
Het weer is hier redelijk GEEN SNEEUW maar het kan nog. doe je best en hou in je achterhooft dat wij aan je denken en ik weet zeker dat je het gaat maken.
Hele dikke knuffels van het hele team en ik natuurlijk.
groetjes,
Johan -
06 Februari 2014 - 21:25
Johan :
Hoi Celia,
Dit is een test, kijken of dit ook lukt.
Vandaag alles goed gegaan, kan je goed met je kamer genoot goed op schieten.
Zijn jullie lekker gaan winkelen, is het daar duur of is het een beetje het zelfde als hier,
Wat is daar erg bijzonder, hebben ze ook iets voor mijn verzameling (doppey ) het laatste
Dwerg van Sneeuwwitje de 7 de dwerg?
Doe goed je best, ik probeer contact met je te houden.
Groetjes,
Johan -
07 Februari 2014 - 16:52
Opa Adriaan:
Hallo lieve Celia,
Heerlijk zoals jij je verslag schrijft, bewaar dat goed voor later dan beleef je het weer opnieuw, wie weet wordt het nog een boek. Wij zijn net terug van ons 50 jarig huwelijksreis die ik geheel onverwacht nog heb geboekt. Dinsdagmiddag geboekt en donderdag al op pad, het was een mooie en vermoeiende reis. we gaan vanavond Max ophalen want die heeft bij mama gelogeerd. Van haar hoor ik dan wel de laatste belevenissen die jij hebt mee gemaakt. Wat een toeval dat wij op onze reis Jennifer Rietveld hebben ontmoet, zij gaat je informatie geven en gebruik haar ook maar als vraagbaak. Blijf in alle omstandigheden goed sterk in je schoenen staan, jij gaat het zeker redden. Groeten van Oma en een dikke kus. -
10 Februari 2014 - 20:21
Ineke De Rooij:
Hoi Celia,
Alle begin is moeilijk. Maar het zal zeker wennen en dan ga je genieten van de mooie omgeving,het heerlijke weer. Het zal een hele ervaring zijn. En let op hoe snel de tijd gaat en dan staan je ouders al voor je neus.
Hier is het weer nog steeds regenachtig en winderig. Snak echt naar een beetje zon.Helaas moeten we nog een poosje wachten.
Dagboek bijhouden hoor! Hele dikke zoenen van Oom Gerard en tante Ineke. kiss,kiss!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
